- insulto
- insulto, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [insilio], to spring or leap at or upon a thing, to leap, bound, jump, spring.I.Lit.:(β).
fores calcibus,
Ter. Eun. 2, 2, 54:floribus,
Verg. G. 4, 11:sub armis Insultare solo,
id. ib. 3, 116:busto,
Hor. C. 3, 3, 40:fluctibus insultavere carinae,
Ov. M. 1, 133:Batavi dum insultant aquis,
Tac. A. 2, 8:rogis,
Prop. 2, 8, 20 (2, 8, b. 4. M.).—With acc.:(γ).nemora avia matres Insultant thiasis,
Verg. A. 7, 580.—Absol.: fremit aequore toto Insultans sonipes. Verg. A. 11, 599.—II.Trop., to behave insolently towards any one, to scoff at, revile, abuse, taunt, insult:(β).alicui in calamitate,
Cic. Verr. 2, 5, 50:dominis,
Liv. 1, 48, 2:alicui per contumelias,
id. 3, 62, 1:adversis rebus eorum,
id. 36, 29, 9:jacenti,
Ov. Tr. 2, 571:casibus alicujus,
id. ib. 5, 8, 4.—With acc.: multos bonos, Sall. Fragm. ap. Don. ad Ter. Eun. 2, 2, 54; Serv. Verg. A. 9, 643:(γ).patientiam et segnitiam cujuspiam,
Tac. A. 4, 59.—With in and acc.:(δ).in rem publicam,
Cic. Mil. 32:in omnes,
id. N. D. 2, 29.—With abl.:(ε).morte mea,
at my death, Prop. 3, 6 (4, 5), 24.—Absol.:quippe impune se insultaturos,
Liv. 2, 45:cernis ut insultent Rutuli,
exult, Verg. A. 10, 20.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.